نحوه مصرف انزروت

انزروت یا اکنجیده سرخ و سفید قطعات تقربیا کروی و کوچک (به قطر تا 2 میلیمتر)به رنگ زرد سفید یا سرخ و شفاف بلوری شکل هستند که اغلب به یکدیگر چسبیده قطعات درشتری را تشکیل می دهند و در اثر کمترین فشار شکسته می شوند .
این قطعات بلوری و شفاف ترشحات صمغی حاصل از نوعی گون تیغ دار بنام علمی:Astragalus arbusculinus Bornm. & Gaubaاز تیره پروانه واران (Papilionaceae) است که خواصی شبیه به کتیرا داشته در اثر جذب آب محلول کلوئیدی و چسبناک را ایجاد می کند . مزه انزروت تلخ و کمی شیرین و تند است و بوی مشخصی ندارد .

دارویی است ملین و از بین برنده نفخ دستگاه گوارش و سایر اعضاء بدن.

مسهلی است که مواد زائد و بیماری را از عمق بدن جذب و دفع می نماید و چنانچه با هلیله زرد و سکجبین خورده شود مسهل صفرا خواهد بود

و اگر آنرا در شیر دختر حل کرده و در چشم بچکانند غدد میبومیوس لبه پلک ها را تحریک کرده و چسبندگی پلک ها را برطرف می کند.

هرگاه داخل پیازی را خالی کرده و مقداری انزروت در آن گذاشته و روی آتش گذارند تا بجوشد مایعی که از آن خارج می شود داروی خوبی است برای درد گوش و چون در گوش دردناک بچکانند داخل گوش را ضدعفونی کرده و درد آن را تسکین داده و بیماری اوتیت گوش را مداوا می نماید.

این صمغ جهت درد مفاصل و اخراج انگلهای دستگاه گوارش نیز مصرف می شود.

زنان مصری انزروت را چند ساعت در آب هندوانه می خیسانند و برای فربه شدن خود میل می کنند.